تو بگو گل من

گفتی مرا ببوس، چگونه؟ لبان کجاست ؟ زیبای من که بوسه زنم جسم و جان کجاست؟ شور است در دلم که بیایم به سوی تو آخر بگو عزیز دلم آن توان کجاست؟ این قلب خسته ام ز هیاهوی روزگار میل تو دارد و ولی این جا مکان کجاست؟ از بس که میزبان غم و درد و غصه ام چشم و دلی برای تقاضای آن کجاست؟ بره به شوق داشتن پستان مادر است اما ز ترس می نگرد که شبان کجاست؟ من هم به فکر بودن تو در کنار خویش می سوزم و بگو گل من ناودان کجاست؟ شاید به این خیال روم تا به پای گور اما دلی چو ابر خدا مهربان کجاست؟