آمد نفس صبح

آمد نفس صبح

آمــــد نفس صبـح و سـلامت نـــرسانیــــد

بــوی تــــو بیاورد و پیــــامت نـــرسانیــد

یــا تــو به دم صیح و ســــلامــی نسپردی

یا صحبـــدم از رشک ســـلامت نــرسانید

مـــن نامه نوشتم بـــه کبــوتـــر بسپـــردم

چــه سود کــه بختم ســوی بامت نرسانیــد

بـــاد آمــد و بگسست هــوا را ره ابـــــــر

بـــویی زره غــالیه قامت نــرسانیــــــــــد

بـــر باد و سپــردم دل و جان تا به تو آرد

زیـــن هــردو نــدانم کدامت نر سانیـــــــد

عمریست که چون خاک جگرتشنهء عشقم

وایام به مــن جرعهء جــامت نــــرسـانیــد

خاقــانی از این طالع خود کام چه جـویــی

کـــو چاشنی کام به کـــــامت نـــــرسـانیـد

شمع سوخته

یک شب مرا به محفل یاران که میبرد

                              این شمــع مــرده را بشبستان که میـبرد

مـارا که راه عشق بپــایان نبــرده ایم

                             پیـــرانه سـر بمنـزل جانـــان که میبــــــرد

از خجلت گنه دل ودستم زکار ماند

                             یـــارب سـرمــرا بـگریـبــان کــه میـبـــــرد

زان چاک سینه نور دو مهتاب سرزده است

                              دست مـــرا بچــاک گـریبــان کــه میـبــرد

ما از کــجا وهـمـدمی آن گـل از کـــجا

                             مــرغ اسیـر را سوی بستان کـه میـبـــــرد

 غیر از جنون که عقل بحیرت زلطف اوست

                               دیـوانه را به سیـر بیــابــان کــه میبــــرد

مـژکان من زشرم نگــاهی زکـار مـانـد

                                 اشک مـرا زدیـده بـدامان کـه میـبــــرد

جزمن که شکوه از توبیاد تومیبـــــــرم

                                 درعین وصل حسرت هجران که میبرد

گیرم که جان زیأس بدرمان برد کسی

                                جان از کف امید بدرمان که میـبـــــــرد

بسته است بال طائـر امید من امیــــر

                                غمنـــامه ئی مرا بخراسان که میبرد

گریه مادر

                                                   گریه مادر

به عمـــری بــــار غربتها کشیـــدن

بـــه دشت نـــامرادی هــا دویـــدن

میـــان گـــریه ها در خــواب رفتن

زخواب غـــربت از وحشت پریدن

به ناکامی از این دنیـــــا گـــــذشتن

همـــه عمـــر از ندامت لب گزئیدن

بـــه کنج بی کســـــی تنهــا نشستن

اجل را پیش چشم خــــــود دیـــدن

بسی سخت است وزینها جانگزارتر

صــــدای گـــریه مـــــادر شنیـــدن